Friday, May 22, 2015

അഭിയും വിശ്വവും -QA Session # 32

വരയും ചോദ്യവും അഭിജിത്ത്

കാലത്തെ രണ്ടായി തിരിക്കാന്‍ എന്തിനാണ് ക്രിസ്തുവിനെ ഉപയോഗിച്ചത്





ഉത്തരം : കടപ്പാട്   Viswa Prabha 

കാലത്തെ രണ്ടായി തിരിക്കാൻ പറ്റുമോ?

"പാലക്കാട്ടേക്കെന്തു ദൂരം വരും?" 
ഉടനെ ചോദിക്കില്ലേ, "എവിടെനിന്നുമുള്ള ദൂരം?" എന്നു്? ഏതെങ്കിലും ഒരു ആധാരബിന്ദു (origin) ആദ്യം തന്നെ തീരുമാനിക്കാതെ ദൂരം, സമയം, താപനില, വൈദ്യുതപൊട്ടൻഷ്യൽ, ജലവിതാനം, പർവ്വതങ്ങളുടെ ഉയരം ഇതൊന്നും അളന്നുമുറിച്ചു പറയാനാവില്
ല.

അനന്തമായ കാലം. അതു തുടങ്ങുന്നതെന്നോ ഒടുങ്ങുന്നതെന്നോ എന്നറിയില്ല. സാധാരണക്കാരായ നമ്മൾക്കൊക്കെ നമ്മുടെ കൊച്ചുകാര്യങ്ങളും കഥകളും പറയേണ്ടി വരുമ്പോൾ 'എനിക്കിത്ര വയസ്സുള്ളപ്പോൾ', അല്ലെങ്കിൽ, 'പത്തുവർഷം മുമ്പ്' അതുമല്ലെങ്കിൽ എന്റപ്പൂപ്പൻ കുഞ്ഞായിരിക്കുമ്പോൾ എന്നെല്ലാം പറഞ്ഞാൽ മതി. പക്ഷേ, ആളിന്റേയും നാടിന്റേയും വലിപ്പം കൂടുംതോറും കാലക്കണക്കിന്റെ വലിപ്പവും കൂടും. അപ്പോൾ വള്ളുവക്കോനാതിരിയുടെ കാലത്തു്, ഉദയവർമ്മ ആദിത്യവർമ്മ രണ്ടാമന്റെ കാലത്തു്, ലൂയി പതിനാലാമന്റെ കാലത്തു് എന്നൊക്കെ പറയാം. 
ഏതൊക്കെ എവിടെയൊക്കെ ചരിത്രമുണ്ടോ അതുമൊത്തം കാണാപ്പാഠം പഠിക്കാത്തവർക്കു് ഏതു ലൂയി? ഏതു വള്ളുവക്കോനാതിരി?
എല്ലാർക്കും ഒരു പോലെ മനസ്സിലാവാൻ അപ്പോൾ കാലത്തിനും ഏതെങ്കിലും ഒരു ആധാരബിന്ദു വേണം.അതും മിക്കവാറും എല്ലാർക്കും സ്വീകാര്യവും പരിചിതവുമായ ഒരു സമയബിന്ദു.
അത്തരം സമയബിന്ദുക്കളെ ബീജസമയം അഥവാ യുഗാദി (Epoch) എന്നു വിളിക്കുന്നു.
എല്ലാ കലണ്ടറുകളും പഞ്ചാംഗങ്ങളും Epoch അടിസ്ഥാനമാക്കിയാണു് നിർമ്മിച്ചിട്ടുള്ളതു്. അതിൽ ചിലതു് സാങ്കല്പികമുഹൂർത്തങ്ങളാണു്. മറ്റു ചിലതു് യഥാർത്ഥസംഭവങ്ങളും. ഇനിയും ചിലതു് അർദ്ധസാങ്കല്പികങ്ങളാണു്.

1190 വർഷവും 9 മാസവും ഏതാനും ദിവസവും മുമ്പ് കൊല്ലം എന്ന പട്ടണത്തിൽ എന്തോ ഒരു സംഭവം നടന്നു. ആ ദിവസത്തെ ഒരു പുതിയ യുഗാദിയായി കണക്കാക്കി, ചിങ്ങം, കന്നി, തുലാം എന്നിങ്ങനെ 12 മാസങ്ങളുമായി മലയാളത്തുകാർ ഒരു പുതിയ കലണ്ടറും ഉണ്ടാക്കി. അതാണു് നമ്മുടെ കൊല്ലവർഷം.
[http://ml.wikipedia.org/wiki/Malayalam_calendar]

എന്തു സംഭവമായിരുന്നു കൊല്ലവർഷം തുടങ്ങിവെച്ചതിന്റെ ആധാരം എന്നു് നമുക്കിപ്പോഴും കൃത്യമായി അറിയില്ല. എന്നാൽ, അതറിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല. ഒരിക്കൽ ഒരു കലണ്ടർ തുടങ്ങിവെച്ചാൽ, അന്നുമുതലുള്ള സമയം കൃത്യമായി കണക്കാക്കി രേഖപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നാൽ മതി.

ഓരോരോ നാടുകളിലും ആളുകൾ ഇങ്ങനെ പല തരത്തിലും കലണ്ടറുകൾ ഉണ്ടാക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. കലിവർഷം, വിക്രമവർഷം, ശകവർഷം, ഹിജ്രാവർഷം, മയൻ വർഷം ഇവയെല്ലാം ഇങ്ങനെ ഉണ്ടായവയാണു്. ഒരിക്കൽ ഒരു കലണ്ടർ തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞാൽ അതനുസരിച്ചുള്ള വർഷങ്ങളെ 1,2,3,4.... എന്നു് കൃത്യമായി അടയാളപ്പെടുത്താനാവും. ഉദാഹരണത്തിനു് ഇന്നു് 1190 എടവം എട്ടാം തീയതിയാണു്. 2015 മേയ് 22-ഉം ഇന്നുതന്നെയാണു്. 

എന്നാൽ, അപ്പോഴും ചെറിയ ഒരു പ്രശ്നമുണ്ടു്. പ്രവാചകനായ നബി മെക്കയിൽ നിന്നും മദീനയിലേക്കു പലായനം ചെയ്ത നാളായിരുന്നുഹിജ്രാ അബ്ദം തുടങ്ങിവെച്ചതു്. എന്നാൽ അതിനും 150 കൊല്ലം മുമ്പത്തെ ഒരു സംഭവത്തെക്കുറിച്ചു പറയണമെങ്കിലോ? (അന്നു് നെഗറ്റീവ് സംഖ്യകളെക്കുറിച്ചുള്ള സങ്കൽപ്പങ്ങളൊന്നും വ്യാപകമായിരുന്നില്ല).
അപ്പോൾ ഹിജ്രയ്ക്കു ഇത്ര വമുമ്പ് എന്നു പറയുന്നതാണു് ഒരു വഴി.

ക്േ അും പരാ. കൃത്യമായ ഗ്രഹസ്ഥിതിയും സൂര്യചന്ദ്രസഞ്ചാരവും ഉദയാസ്തമനങ്ങളും കണക്കാക്കാൻ കലണ്ടർ കൂടുതൽ സൂക്ഷ്മമായിരിക്കണം. കണക്കു് എളുപ്പമാവണമെങ്കിൽ ആവശ്യമില്ലാതെ ഇന്ന സംഭവത്തിനുമുമ്പ് അല്ലെങ്കിൽ നെഗറ്റീവ് ഇത്ര കൊല്ലം എന്നൊന്നും ചേർക്കാതെയുമിരിക്കണം.

അതിനു് ഇന്ത്യക്കാരും മന്മരും ഒക്ക കണ്ടുപിടിച്ച വഴി, വളരെ വളരെ മുമ്പുള്ള ഒരു സാങ്കല്പികമുഹൂർത്തം യുഗാദിയായി എടുക്കുന്നതായിരുന്നു. ഓട്ടപ്പന്തയത്തിന്റെ തുടക്കത്തിൽ ഓടാനുള്ളവരൊക്കെ ഒരേ വരിയിൽ നിൽക്കുന്നതുപോലെ, എല്ലാ ഗ്രഹങ്ങളും (സൂര്യൻ, ചന്ദ്രൻ, ബുധൻ,ശുക്രൻ, ചൊവ്വ, വ്യാഴം, ശനി, രാഹുസ്ഥാനം) ഒരേ ആകാശകോണിൽ വരുമായിരുന്ന ഒരു ദിവസം. ഇപ്പോൾ അവ എവിടെയൊക്കെയാണു്, എന്തു വേഗത്തിലാണു് അവ സഞ്ചരിച്ചുകൊണ്ടീരിക്കുന്നതു് എന്നറിഞ്ഞാൽ പിന്നാക്കം കണക്കുകൂട്ടി അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം കണ്ടുപിടിക്കാം. ആ ദിവസമാണു് കലിവർഷം എന്നറിയപ്പെടുന്ന പഞ്ചാംഗവ്യവസ്ഥയുടെ യുഗാദി. ഏകദേശം 5117 വർഷം മുമ്പത്തെ ഒരു ഫെബ്രുവരി 17നായിരുന്നു ഈ സങ്കല്പയുഗാദി. മിക്കവാറും ഇന്ത്യൻ പഞ്ചാംഗങ്ങളെല്ലാം ഈ epoch അടിസ്ഥാനമാക്കിയാണു് പ്രവർത്തിക്കുന്നതു്.


സുമേറിയക്കാർക്കും ബാബിലോണിയക്കാർക്കും യഹൂദന്മാർക്കും ഇതുപോലെ കാലഗണനാവ്യവസ്ഥകളുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ,അവയെല്ലാം പല വിധങ്ങളിലായിരുന്നു. ഒരു മുഴുവൻ വർഷം കണക്കാക്കാൻ ചിലവ സൂര്യന്റെ അയനം നോക്കിയപ്പോൾ മറ്റു ചിലതു് ചന്ദ്രന്റെ വൃദ്ധിക്ഷയങ്ങളാണു് പരിഗണിച്ചതു്. യഹൂദക്കലണ്ടർ സൂര്യനേയും ചന്ദ്രനേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഒരു മിശ്രപഞ്ചാംഗവും ആവിഷ്കരിച്ചു. നാടോടിനടന്നിരുന്ന പല ഗോത്രങ്ങളും ഇത്രപോലും ശ്രദ്ധിക്കാതെ, ഐതിഹ്യങ്ങളിൽ കേട്ടിട്ടുള്ള അവരുടെ ഗോത്രത്തലവന്മാരുടെയോ ആരാധനാമൂർത്തികളുടേയോ ജന്മ/മരണവാർഷികങ്ങൾ എണ്ണിക്കൊണ്ടിരുന്നു.


യേശുക്രിസ്തു എന്നാണു് (ഏതു ദിവസം, ഏതുമാസം, ഏതുവർഷം) ജനിച്ചതെന്നു് കൃത്യമായി ഇപ്പോഴും നമുക്കറിയില്ല. എങ്കിലും ഒരു പത്തിരുപതുവർഷത്തിന്റെ സൂക്ഷ്മതയുണ്ടെന്നു പറയാം.

ക്രിസ്തു ജനിച്ച് പിന്നെയും ഒരു നാനൂറുകൊല്ലം കഴിഞ്ഞാണു് നസ്രായമതം ഇന്നു നാം മനസ്സിലാക്കുന്
ന വിധത്തിലുള്ള ഒരു സംഘടിതമതമായി, സ്ഥാപനമായി, മാറിയതു്. അതുവരെ നിലനിന്നിരുന്ന പഗാൻ വിശ്വാസങ്ങളെ നിരാകരിച്ചു് റോമാക്കാർ ഏറിയപങ്കും ക്രിസ്ത്യാനികളായി. അതോടെ ലോകചരിത്രത്തിൽ ക്രിസ്തുമതം ഒരു പ്രധാനശക്തിയായി വളരുകയും ചെയ്തു.
എല്ലാർക്കും പരിചിതമായ ഒരു പുരാതനലോകസംഭവമായി ക്രിസ്തുവിന്റെ ജനനം അതോടെ അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടു.
എങ്കിലും കലണ്ടറിൽ ക്രിസ്തുജനനത്തിനു് അപ്പോഴും വലിയ പ്രസക്തിയുണ്ടായിരുന്നില്ല.

അക്കാലങ്ങളിൽ പഞ്ചാംഗത്തിന്റെ ഒരു പ്രധാന ആവശ്യം ഓരോ വർഷവും ഈസ്റ്റർ ദിനം ഏതു തീയതിയാണു വരിക എന്നറിയുകയായിരുന്നു. അതിനുപയോഗിച്ചിരുന്ന പട്ടികകളിൽ ഓരോ കൊല്ലങ്ങൾക്കും കൊടുത്തിരുന്നതു് അതാതുകൊല്ലത്തെ ഭരണ/മതമേധാവികളുടെ പേരും. ഉദാ: ഉമ്മൻ ചാണ്ടിയുടെ രണ്ടാംഭരണത്തിലെ മൂന്നാം കൊല്ലത്തിൽ, ഫാദർ ഇന്നസെന്റിന്റെ പട്ടാഭിഷേകത്തിന്റെ നാലാം വർഷം....

റോമായിലെ ഒരു ചക്രവർത്തിയായിരുന്നു ഡയോക്ലീഷ്യൻ. ക്രിസ്തുമതാനുയായികളെ കൂട്ടമായി നരഹത്യ ചെയ്ത അവസാനത്തെ റോമ ചക്രവർത്തി. അയാളുടെ പട്ടാഭിഷേകമായിരുന്നു തുടർന്നു് കുറേക്കാലത്തേക്കു് പഞ്ചാംഗങ്ങളുടെ യുഗാദി. (284 CE) .Anno Diocletiani (AD) അഥവാ രക്തസാക്ഷ്യബ്ദം എന്നറിയപ്പെട്ട ഈ കലണ്ടർ ഇന്നും ഈജിപ്തിലെ കോപ്റ്റിൿ ക്രിസ്ത്യാനികൾ അനുവർത്തിക്കുന്നുണ്ടു്. ഈസ്റ്റർ കണക്കാക്കാനും ഇതേ കലണ്ടറായിരുന്നു.
എന്നാൽ, കുള്ളൻ ഡയോണീഷ്യസ് എന്ന, പഞ്ചാംഗഗണിതവിദഗ്ദ്ധനായിരുന്ന ഒരു ക്രൈസ്തവസന്യാസിയ്ക്കു് ഈ പേരു് അത്ര ഇഷ്ടമായില്ല. അദ്ദേഹം രക്തസാക്ഷിവർഷസംഖ്യയിൽ 284 കൊല്ലം കൂടി കൂട്ടി, അതിനെ 525 AD എന്നു വിളിച്ചു. AD യുടെ പൂർണ്ണരൂപം പക്ഷേ Anno Domini (നമ്മുടെ തമ്പുരാന്റെ തിരുപ്പിറവിവർഷം) എന്നാക്കി.
അങ്ങനെയാണു് AD എന്നാൽ ക്രിസ്തുവിന്റെ ജനനശേഷം എന്നായതു്.



എന്തായാലും AD എന്നുപയോഗിക്കുന്ന ശീലം ഇപ്പോൾ അതിവേഗത്തിൽ ഇല്ലാതായിക്കൊണ്ടിരിക്കയാണു്. പകരം CE ആണു് പ്രചാരത്തിൽ. Common Era, Christian Era, Current Era എന്നെല്ലാമാണു് CEയുടെ പൂർണ്ണരൂപമായി കണക്കാക്കുന്നതു്.

അതിനും ഒരു കാരണമുണ്ടു്. ഇരുപതാംനൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി
കത്തോലിക്കാക്രിസ്തുമതത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയശക്തി വളരെ കുറഞ്ഞു. 'നമ്മുടെ തമ്പുരാന്റെ' വർഷം എന്നു ദ്യോതിപ്പിക്കുന്ന ഒരു കണക്കു് പലർക്കും സമ്മതമല്ലാതായി. പ്രത്യേകിച്ച് യഹൂദന്മാർക്കും ഇസ്ലാമുകൾക്കും. പകരം, പൊതുവർഷം (Common Era), നടപ്പുവർഷം (Current Era), ക്രിസ്ത്യാനിവർഷം - ക്രിസ്ത്യാനികളുടെ വിശ്വാസപ്രകാരം അവർ ആചരിക്കുന്ന വർഷം (Christian Era) എന്നെല്ലാമാണെങ്കിൽ വല്യ വിരോധമില്ല എന്നായി.

അതുകൊണ്ടു് ഇപ്പോൾ ലോകത്തിൽ ഏറ്റവും പ്രചാരവും അംഗീകാരവുമുള്ള വർഷപദ്ധതി CE, BCE എന്നിവയാണു്. 
CE = Common Era.
BCE = Before (the commencement of) Common Era.

വലിയ ഉത്തരമായോ? ഏയ്. ആവില്ല. കാരണം കലണ്ടറുകളുടെ കഥ ഇത്രപോലും ചെറുതൊന്നുമല്ല. കണക്കും കയ്യൂക്കും കൗതുകവും ഒരുപോലെ കൂടിപ്പിരിഞ്ഞ നെടുനെടുങ്കൻ പുസ്തകങ്ങൾ നിറയ്ക്കാനുള്ള വകയുണ്ടു് കലണ്ടറുകൾക്കു്. പക്ഷേ, തൽക്കാലം ഇത്ര മതി. smile emoticon


അഭിയും വിശ്വവും -QA Session # 31

വരയും ചോദ്യവും അഭിജിത്ത്
ഉയരം കൂടുന്തോറും തണുപ്പ് കൂടി വരുന്നു അതെന്തുകൊണ്ടാണ്....

ഉത്തരം : കടപ്പാട്   Viswa Prabha  , Balu UR 


ഉയരം കൂടുംതോറും വായുവിന്‍റെ ലഭ്യത കുറയും. അതായത് വായുവും പൊടിപടലങ്ങളും നിറഞ്ഞ അന്തരീക്ഷമാണ് ഭൂതലത്തില്‍ ചൂട് കൂടാന്‍ കാരണം. ചൂടിന് വ്യാപിക്കാന്‍ ഒരു ചാലകം ആവശ്യമാണ്. ഉയരം കൂടുംതോറും ചാലകം ഇല്ലാതാവുകയും, ഊഷ്മാവ് കുറഞ്ഞ് തണുപ്പനുഭവപ്പെടുകയും ചെയ്യും..


കുറച്ചുകൂടി കൃത്യമായി പറഞ്ഞാൽ, ചൂട് ഉൾക്കൊള്ളാൻ (സംഭരിച്ചുവെക്കാൻ) ദ്രവ്യതന്മാത്രകൾ അത്യാവശ്യമാണു്. ഉയർന്ന അന്തരീക്ഷതലത്തിൽ അതിനു വേണ്ടത്ര തന്മാത്രകൾ (സ്കൂൾപ്പിള്ളേർ) ഇല്ല. അതുകൊണ്ടു് അവിടെ നാം ചെല്ലുമ്പോൾ നമുക്കു് പുറമേ നിന്നു ചൂടൊന്നും കിട്ടുന്നില്ല.

എന്നാൽ നാം സ്വയം 'ചൂട'ന്മാരാണു്. എന്നുവെച്ചാൽ ജീവനുള്ള സമയത്തോളം നാം ഓരോരുത്തരും ഓരോ ഫർണസുകളാണു്. ഏകദേശം 37 ഡിഗ്രി സെന്റിഗ്രേഡ് ചൂട് ശരീരത്തിനുള്ളിൽ എപ്പോഴും ഉണ്ടായിരിക്കണം. (വാസ്തവത്തിൽ അതാണു് ജീവൻ).

സാധാരണ ഈ ചൂടിന്റെ ഒരു ഭാഗം പുറത്തേക്കു് എപ്പോഴും ലീക്കു ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കും. അതു നല്ലതാണു്. അല്ലെങ്കിൽ ആവശ്യത്തിലധികം ചൂടായി നാം ചത്തുപോകും! കുറഞ്ഞ പക്ഷം, ഉഷ്ണിച്ചു് വശംകെടും.
പുറത്തേക്കു ലീക്കായിപ്പോകുന്ന അളവു വളരെ കൂടുതലായാൽ നമുക്കു് തണുപ്പുതോന്നും. (നാം അകത്തു് ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്ന ചൂടിനേക്കാൾ കൂടുതൽ പുറത്തേക്കു നഷ്ടപ്പെടുന്നതു് പ്രശ്നമാണു്. നമുക്കുൽപ്പാദിപ്പിക്കാവുന്ന ചൂടിനും ഒരു പരിധിയുണ്ടു്. അതിനാൽ കടുത്ത തണുപ്പു് നമുക്കിഷ്ടമല്ല.)

ഉയർന്ന അന്തരീക്ഷത്തിൽ ചെല്ലുമ്പോൾ പുറത്തു തീരെ ചൂടില്ല. അതിനാൽ അകത്തുള്ള ചൂട് വളരെക്കൂടുതൽ പുറത്തേക്കു് ലീക്കു ചെയ്യും. അപ്പോൾ നമുക്കു തണുപ്പു തോന്നും.

ഇനി ചോദ്യം: തണുപ്പു വല്ലാതെ കൂടുമ്പോൾ നാം വിറയ്ക്കുന്നതും പല്ലു കൂട്ടിയടിക്കുന്നതും എന്തുകൊണ്ടാണു്?

അന്തരീക്ഷം നമ്മില്‍ നിന്ന് ചൂട് ആഗിരണം ചെയ്യുന്നു..
അപ്പോള്‍ നമുക്ക് തണുപ്പനുഭവപ്പെടുന്നു.

തണുപ്പു വല്ലാതെ കൂടുമ്പോൾ നാം വിറയ്ക്കുന്നതും പല്ലു കൂട്ടിയടിക്കുന്നതും എന്തുകൊണ്ടാണു്?

ശരീരത്തിന്റെ താപനിലയും വിശപ്പും ദഹനവും മറ്റു ചില സുപ്രധാന കാര്യങ്ങളും നിയന്ത്രിക്കുന്ന ഒരു കേന്ദ്രമുണ്ടു് തലയ്ക്കുള്ളിൽ ഏറ്റവും സുരക്ഷിതമായി ഒരിടത്തു്. അയാളാണു് നമ
്മുടെ സ്വന്തം തെർമോമീറ്റർ. അതിനെ ഹൈപ്പോതലാമസ് എന്നു വിളിക്കും. 

ആ തെർമോമീറ്ററിലെ റീഡിങ്ങനുസരിച്ചു്, ശരീരത്തിൽ ചൂടു കുറവാണെന്നു തോന്നിയാൽ, അല്ലെങ്കിൽ നിശ്ചിത അളവിൽ കൂടുതൽ ചൂട് പുറത്തേക്കുപോകുന്നുണ്ടെന്നുതോന്നിയാൽ, ശരീരതാപനില നിലനിർത്താൻ ഹൈപ്പോതലാമസ് കഴിയാവുന്ന സൂത്രങ്ങളൊക്കെ നോക്കും. (അങ്ങനെ ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ നമ്മുടെ കോശപ്രവർത്തനങ്ങളൊക്കെ തകരാറിലാവും, നാം മരിച്ചുപോവും).

അതിൽ ഒരു വഴി പേശികളിലെ കോശങ്ങളിൽ കൂടുതൽ ചൂടുൽപ്പാദിപ്പിക്കുകയാണു്. ഓരോ കോശവും ഓരോ അടുപ്പുകൾ പോലെയാണു്. അന്നജമാണു വിറകു്. അതു കുറേശ്ശെയായി രക്തത്തിലൂടെ എത്തിച്ചുകൊടുക്കും. ഓക്സിജൻ ശ്വാസത്തിലൂടെ, രക്തത്തിലെ ഹിമോഗ്ലോബിൻ എന്ന പാർസൽ പെട്ടികളിലൂടെയും. രക്തമൊഴുക്കിന്റെ അളവുകൂട്ടിയാൽ അടുപ്പിലെ ചൂടും കൂടും. ആ ചൂടിൽ ഒരു ഭാഗം നമ്മുടെ പേശികളെ ചലിപ്പിക്കാൻ ഉപയോഗിക്കും. ബാക്കിവരുന്ന ചൂടാണു് ശരീരതാപനില. എന്നിട്ടും ബാക്കിയുള്ള അധികതാപം നാം വിയർപ്പിലൂടെയും ശ്വാസത്തിലൂടെയും പുറത്തുവിടും. 

നല്ലവണ്ണം തണുപ്പടിക്കുമ്പോൾ ഹൈപ്പോതലാമസ്സും കൂട്ടുകാരും കൂടി ചെയ്യുന്ന പരിപാടിയാണു് പേശികളെ വിറപ്പിക്കൽ. അങ്ങനെ ചെയ്യുമ്പോൾ രക്തചംക്രമണവും കോശാന്തർജ്ജ്വലനവും കൂടും.

തലയ്ക്കുള്ളിലെ ചൂടു് ഒന്നു കൂടി പ്രധാനപ്പെട്ടതാണു്. അതിനാൽ അവിടേക്കു് പ്രത്യേകം എന്തെങ്കിലും ചെയ്യേണ്ടി വരും. തലയിലാണെങ്കിൽ ചലിപ്പിക്കാവുന്ന പേശികൾ അധികമൊന്നുമില്ല താനും. ആകെയുള്ളതു് താടിയെല്ലാണു്. അതു വേഗത്തിൽ വിറക്കുമ്പോൾ പല്ലുകൾ കൂട്ടിയിടിക്കും.

ഇപ്പോൾ മനസ്സിലായില്ലേ, തണുക്കുമ്പോൾ വിറയ്ക്കുന്നതെന്തിനെന്നു്?

ഇനി മൂന്നു ചോദ്യം: 
1. എന്തിനാണു നമുക്കെല്ലാം തലയിൽ മാത്രം ഇത്ര കൂടുതൽ മുടി? അതും എന്തിനാണു കറുത്ത നിറത്തിൽ? വയസ്സാവുമ്പോൾ മുടി നരയ്ക്കുകയോ കഷണ്ടിയാവുകയൊ ചെയ്യുന്നുണ്ടു്. അതുകൊണ്ടെന്തെങ്കിലും ഗുണമുണ്ടോ? 
2. തണുപ്പുകാലത്തോ ഉഷ്ണക്കാലത്തോ നമുക്കു് അധികം വിശപ്പു തോന്നുക? എന്തുകൊണ്ടു്?

3. തടി കൂടുതലുള്ളവർക്കും മെലിഞ്ഞവർക്കും തണുപ്പുകാലവും ഉഷ്ണക്കാലവും ഒരുപോലെയാണോ? ആർക്കു് ഏതു സമയമാണു കൂടുതൽ നല്ലതു്?

1) കറുത്ത നിറം ചൂടിനെ ആഗിരണം ചെയ്യും. ശരീര താപനില ക്രമപ്പെടുത്തുന്ന ഹൈപ്പോതലാമസ്സ് തലക്കുള്ളിലാണ്‌. മാത്രമല്ല അന്തരീക്ഷത്തിനും തലക്കുമിടയില്‍ ഒരു അചാലകമായി മുടി പ്രവര്‍ത്തിപ്പിക്കുന്നുണ്ടാവാം. വയസ്സാകുമ്പോള്‍ ശരീരത്തിലെ അപചയ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളുടെ വേഗത കൂടും. ഇത് ശരീരോഷ്മാവ് വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കും. 2) തണുപ്പ് കാലത്ത് അന്തരീക്ഷോഷ്മാവ് കുറ യുന്നതനുസരിച്ച് ശരീരോഷ്മാവ് കുറയുന്നു. ഇത് ക്രമപ്പെടുത്താന്‍ കൂടുതല്‍ ഊര്‍ജ്ജം ആവശ്യമാണ്. അതുകൊണ്ട് തണുപ്പുകാലത്ത് വിശപ്പ്‌ കൂടും. 3) അല്ല. ശരീരതാപനില നിയന്ത്രിക്കുന്നതിന് തടിച്ചവര്‍ക്ക് തണുപ്പുകാലത്ത് എളുപ്പമാണ്. ശരീരത്തില്‍ സംഭരിച്ചുവെച്ച കൊഴുപ്പിനെ വേഗത്തില്‍ ഊര്‍ജ്ജമാക്കിമാറ്റാനും ശരീരോഷ്മാവ് വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കാനും സാധിക്കും


Balu UR 
ആദ്യത്തെ ഉത്തരത്തിൽ ചെറിയ പിശകുണ്ടു്. ആഗിരണം പോലെത്തന്നെ വികിരണത്തിനും കറുപ്പുനിറം തന്നെ മിടുക്കൻ. മനുഷ്യനേയും ഉയർന്ന ശ്രേണി മൃഗങ്ങളേയും സംബന്ധിച്ച് തലക്കുള്ളിലാണു് ഏറ്റവും കൂടുതൽ ഊർജ്ജോപഭോഗവും താപനവും ഉണ്ടാകുന്നതു്. അതു് അപ്പപ്പോൾ പുറത്തുകളയ
ാൻ വേണ്ടത്ര ഉപരിതലവിസ്തീർണ്ണം തലയ്ക്കില്ല. അതുകൊണ്ടു് ഒരു ഹീറ്റ് സിങ്കുപോലെ പ്രവർത്തിക്കുന്നു മുടി. ആ ഹീറ്റ് സിങ്കിന്റെ ഏറ്റവും നല്ല ക്ഷമത കറുപ്പുനിറത്തിനാണു്. ഇപ്പോൾ മനസ്സിലായില്ലേ, തണുപ്പുരാജ്യത്തെ ചില വെള്ളക്കാർക്കു് മുടി കറുപ്പല്ലാതെ വേറെയും നിറങ്ങളിലുണ്ടാവുന്നതിന്റെയും കാരണം. 

പ്രായമാവുമ്പോൾ അപചയം കൂടുകയല്ല, കുറയുകയാണു് ചെയ്യുന്നതു്. ശരീരോഷ്മാവു് (പ്രത്യേകിച്ച് ശിരോഷ്മാവു്) നിലനിർത്താൻ വേണ്ടത്ര ഭക്ഷണസംവിധാനം (അല്ലെങ്കിൽ അത്രയും ദഹിപ്പിച്ചെടുക്കാനും രക്തത്തിലൂടെ തലയിലേക്കു കയറ്റി അയക്കാനുമുള്ള കഴിവു് പ്രായമാവുന്നതോടെ കുറഞ്ഞുവരും. 

ഇത്തരം ഐഡിയകളൊന്നും ആരും നമ്മിലേക്കു പ്രോഗ്രാം ചെയ്തു വെക്കുന്നതല്ല. ഏറെക്കാലത്തെ പരിണാമത്തിന്റെ ഭാഗമായുള്ള മറ്റൊരു 'അഡ്ജസ്റ്റ്മെന്റ്' ആണു് പ്രായമാവുമ്പോൾ മുടി കൊഴിയുന്നതും കറുത്ത മുടി നരയ്ക്കുന്നതും. അനാവശ്യമായി, ശരീരതാപം തലയിലൂടെ നഷ്ടപ്പെടാതിരിക്കാനാണു് ഈ ഉപായം.
ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മോശമെന്നു തോന്നാമെങ്കിലും, നാം കാണുന്ന പല പ്രതിഭാസങ്ങളിലും ഗുണവും ദോഷവും ഉണ്ടായിരിക്കാം. നാം പലപ്പോഴും കൂടിനപ്പുറത്തേക്കു ചിന്തിക്കാറില്ലെന്നു മാത്രം.


ശരീരത്തിൽ നിന്നും ചൂടു് നഷ്ടപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതു് മിക്കവാറും നല്ലൊരു ഭാഗം ത്വൿ വഴിയാണു്. (അങ്ങനെ നഷ്ടപ്പെടുന്നതു് എപ്പോഴും മോശം കാര്യമല്ല. 37 ഡിഗ്രിയിൽ ഉറപ്പിച്ചുനിർത്താൻ അത്തരം ലീക്ക് അത്യാവശ്യമാണു്. വിയർപ്പിന്റെ അളവു നിയന്ത്രിച്ചാണു് ശരീരം ഈ നിയന്ത്രണം നടത്തുന്നതു്.

തടിച്ച ഒരാളുടെ ദേഹത്തിൽ പേശികളുടെ കോശങ്ങളുടെ എണ്ണവും വലിപ്പവും കൂടുതലുണ്ടാവും. ആ വലിപ്പം (വ്യാപ്തം / volume) തടിയുടെ (നെഞ്ചളവു് അല്ലെങ്കിൽ ഉയരം) നീളത്തിന്റെ (length) മൂന്നാം ഘാതത്തിനു് ആനുപാതികമായിരിക്കും. അവയെല്ലാം ചേർന്നു് ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്ന ചൂട് വളരെ കൂടുതലായിരിക്കും. എന്നാൽ അവരുടെ തൊലിയുടെ ആകെ വിസ്തീർണ്ണം (Area) ഉയരത്തിന്റെ വർഗ്ഗത്തിനു് ആനുപാതികവും. അതുകൊണ്ട് ആകെ ഉല്പാദിപ്പിക്കപെടുന്ന ചൂടു് ഹരണം ആകെ പുറന്തള്ളുന്ന ചൂട് തടിച്ചവർക്കു് കൂടുതലും മെലിഞ്ഞവർക്കു് കുറവുമായിരിക്കും. 

അതിനാൽ ഉഷ്ണക്കാലത്തു് തടിയന്മാർക്കു് തീരെ വിഷമവും തണുപ്പുകാലത്തു് ആശ്വാസവുമായിരിക്കും. മെലിഞ്ഞവർക്കും കുട്ടികൾക്കും തീരെ പ്രായമായവർക്കും നേരേ മറിച്ചും.

അങ്ങനെയെങ്കിൽ, ദിനോസാറുകൾക്കു് ഇത്ര വലിപ്പമുണ്ടാവാൻ എന്തായിരുന്നു കാരണം?


ദിനോസറുകളുടെ ശരീരത്തിലെ കോശങ്ങളുടെ എണ്ണം വളരെ കൂടുതലാണ്. അതുകൊണ്ട് ഇവയുടെ ശരീര താപം കൂടുതലായിരിക്കും. ഈ ചൂട് ക്രമപ്പെടുത്തുന്നത് അവയുടെ തൊലിയിലൂടെയാണ്. കൂടിയ ചൂട് പുറത്തുകളയാന്‍ അവക്ക് വലിയ ശരീരം ആവശ്യമാണ്

ശരീരം വലുതാക്കണോ അതോ ചെറുതാക്കണോ? ചെടികളുടേയും ജന്തുക്കളുടേയും വലിയൊരു ധർമ്മസങ്കടമാണതു്. രണ്ടിനും ഗുണങ്ങളും ദോഷങ്ങളുമുണ്ടു്. 
കുഞ്ഞൊരു നാനോ കാർ വാങ്ങണോ അതോ വലിയൊരു ഇന്നോവ വാങ്ങണോ? അതോ ഇനി ഒരു വമ്പൻ ട്രക്കു തന്നെയായാലെന്താ?


തീരെചെറുതായാൽ ഭക്ഷണം കുറച്ചുമതി. അതു തേടിപ്പിടിക്കാൻ അധികം അലഞ്ഞുതിരിയേണ്ട. ജനസംഖ്യ കൂടുതലുണ്ടെങ്കിലും എല്ലാർക്കും ഉള്ള ഭക്ഷണം പങ്കുവെക്കാം.
പക്ഷേ, തീരെ ചെറുതായാൽ, മറ്റുള്ളവരൊന്നും വില വെക്കില്ല. ഓരോരോ ജോലികളിലും സ്പെഷ്യലൈസ് ചെയ്യാൻ പറ്റിയ അവയവങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ വേണ്ടത്ര കോശങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ പറ്റില്ല. വേറെ മൃഗങ്ങളെ അങ്ങോട്ടുചെന്നു് ആക്രമിക്കാൻ പറ്റില്ല. മാത്രമല്ല, അവ നമ്മളെ പിടിച്ചുതിന്നെന്നും വരും.
നാനോ ആവണോ ഇന്നോവ ആവണോ? 
ഇന്നോവയാണെങ്കിൽ നല്ല സ്പീഡിൽ പോവാം. വയറുനിറച്ച് പെട്രോൾ അടിക്കാം. കുറേയധികം ദൂരം ക്ഷീണമില്ലാതെത്തന്നെ ഓടുകയും ചെയ്യും. മാത്രമല്ല, കുറേക്കാലം നിലനിൽക്കുകയും ചെയ്യും.

ചൈനക്കാർ കുറഞ്ഞ വിലക്കു് ഫോണും ക്യാമറയുമൊക്കെ ഉണ്ടാക്കി വിൽക്കുന്നതു കണ്ടിട്ടില്ലേ? അതിനു് economy of mass manufacturing (വൻ‌കിട ഉല്പാദനത്തിലൂടെ കുറഞ്ഞ ചെലവു്) എന്നു പറയും. ഒരേ സാധനം ലക്ഷക്കണക്കിനു പ്രാവശ്യം കോപ്പി പേസ്റ്റു ചെയ്താൽ ഒരെണ്ണത്തിനു് ഇത്ര എന്ന വില വളരെ കുറച്ചുകൊണ്ടുവരാം.

ലംബോർഗിനി വെനീനോ എന്ന പേരിൽ ഒരു ഇറ്റാലിയൻ കാർ ഉണ്ടു്. ആകെ ഉണ്ടാക്കി വിൽക്കുന്നതു് ഒമ്പതെണ്ണം. അതും ഫാക്ടറിയിലെ ഓട്ടോമാറ്റിൿ അസംബ്ലി ലൈനിലൊന്നുമല്ല. വിദഗ്ദരായ ടെൿനീഷ്യന്മാരും കരകൗശലക്കാരും കൈകൊണ്ടു തന്നെ പണിതുണ്ടാക്കുന്നതു്. വില? ഒരെണ്ണത്തിനു് 25 കോടി.
ഹ്മ്! ആ വിലയ്ക്കു് 1000 നാനോ കാർ വാങ്ങാം!

ചുരുക്കത്തിൽ ഒരേ ജോലി ആവർത്തിച്ചുചെയ്യാവുന്ന ഒരു സിസ്റ്റത്തിൽ ഉല്പാദനം എത്ര കൂടുതലുണ്ടോ അത്രയ്ക്കും ഉല്പന്നത്തിന്റെ വില കുറക്കാം.

മഴ പെയ്യുമ്പോൾ എത്ര കുഞ്ഞുചെടികളാണു് നമുക്കുചുറ്റും നാമ്പെടുത്തു മുളച്ചുവരുന്നതു്! ഭൂമി പെട്ടെന്നൊരു നാൾ ആകെ പച്ചയായി മാറും. മഴ മാറിയാലോ നാലാഴ്ച്ച കഴിയുമ്പോഴേക്കും അതിൽ ഭൂരിഭാഗവും ഉണങ്ങി ചത്തുപോവും.

എന്നാൽ തൊട്ടപ്പുറത്തുനിൽക്കുന്ന തേക്കുമരം കണ്ടിട്ടില
്ലേ? എന്തു വലിപ്പവും ഉയരവുമാണതിനു്! 
സസ്യലോകത്തിലെ ദിനോസാറന്മാരാണു് തേക്കും റെഡ്‌വുഡ് ഭീമന്മാരും സൈക്കോയയും കൽക്കത്തയിലെ ആൽമരവും ഒക്കെ. 
അവർക്കു കോശങ്ങൾ നിർമ്മിക്കുന്നതും പരിപാലിക്കുന്നതും ചൈനക്കാർ മൊബൈൽ ഫോൺ ഉണ്ടാക്കി വിൽക്കുന്നതുപോലെയാണു്.

ദിനോസാറുകൾ തീരുമാനിച്ചതും ചൈനക്കാരെപ്പോലെയാണു്. കിട്ടാവുന്നത്ര തിന്നു് ശരീരം തടിപ്പിച്ചു. കോശങ്ങൾ ധാരാളം പുനർജ്ജനിപ്പിച്ചു. ഓരോ ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റിനും (അവയവങ്ങൾക്കും) സ്വന്തമായി സ്പെഷ്യലൈസ് ചെയ്ത കോശങ്ങൾ.

ഉള്ളിലുള്ള കോശങ്ങളെയൊക്കെ പുറത്തുള്ള കോശങ്ങൾ പൊതിഞ്ഞിരിക്കയാനല്ലോ. അതിനാൽ അവയ്ക്കു് താപനഷ്ടം വളരെ വളരെ കുറഞ്ഞിരിക്കും. ചൂടു ലീക്കു ചെയ്യുന്നതു കുറഞ്ഞാൽ അത്രയ്ക്കും കുറച്ചുമതി ഊർജ്ജവും. അതായതു് ഭക്ഷണവും ഹൃദയസ്പന്ദനവും രക്തസമ്മർദ്ദവും. ആകെ വേണ്ട ഭക്ഷണം കൂടുതലാണെങ്കിലും, കോശമൊന്നുക്കു വെച്ചു കണക്കാക്കിയാൽ ഉറുമ്പിനു വേണ്ടതിലും വളരെക്കുറച്ചു ഭക്ഷണമേ ആനയ്ക്കും ദിനോസാറിനും വേണ്ടൂ.

മാത്രമല്ല, സാധാരണ (വിശ്രമാവസ്ഥയിലുള്ള) ഹൃദയസ്പന്ദനനിരക്കും (heart rate) അപചയനിരക്കും (metabolic rate) കുറഞ്ഞിരുന്നാൽ, ആവശ്യമുള്ള സമയത്തു് ശരീരത്തിനെ കൂടുതൽ അദ്ധ്വാനിപ്പിക്കാം. എന്നുവെച്ചാൽ, വളരെ വേഗത്തിൽ ഓടാം. ഇരയെ ശക്തിയോടെ ആക്രമിക്കാം. (അല്ലെങ്കിൽ ഉയരത്തിലുള്ള മരത്തിന്റെ കൊമ്പ് ഒറ്റ കടിക്കു് ഒടിച്ചുതിന്നാം).

മാത്രമല്ല, എത്ര സാവധാനം ഹൃദയസ്പന്ദനം / അപചയം നടക്കുന്നുവോ അത്രയും കാലം കൂടുതൽ ജീവിച്ചിരിക്കാം!